Een tijdje terug wilde een potentiële klant zien hoe zijn aangeleverde bestand uit de belichter kwam, alleen het hoefde niet op film, een schermafdruk was voldoende.
Heb ik een kostbaar hightech apparaat staan, ga ik daar schermafdrukjes van 72-96 dpi mee maken. dat is een belediging voor mijn belichter en de rechtgeaarde pixelprof die ik ben. Op de belichter zit de optie om tiff-bestanden te maken. De resolutie is in vele varianten instelbaar, maar voorlopig heb ik deze ingesteld op 2400 dpi, gelijk aan de standaard resolutie van de filmoutput. WYGIWYS dus. Zogezegd, zo gedaan. De klant in spé was zo onder de indruk van het resultaat, dat hij niets meer van zich liet horen 😢. Waarschijnlijk met stomheid geslagen.
Maar niet lang getreurd, van de week toch maar een aantal tiff-output instellingen aangemaakt. Nutteloos? Misschien, maar ik weet nooit waar klanten behoefte aan hebben en misschien indexeert een zoekbot ooit deze blog, voor die toevallige klant die dat net nodig heeft, iets met hazen die koeien vangen of zo. En ik…? Ik heb weer wat nieuwe kennis opgedaan.

Wanneer kan ik mijn films in huis hebben?
Dit is een van de meest gestelde vragen en het eerlijke antwoord is: ik weet het niet.
Met uitzondering van vakanties worden (correcte) bestanden die voor 14.30u. worden aangeleverd nog dezelfde dag per PostNL verstuurd en dan is het afwachten geblazen.

Er zijn een aantal opties om post te versturen, elk met zijn eigen voor- en nadelen.

• Laat ik beginnen met de eenvoudigste, de gewone envelop, adres erop, postzegels plakken en versturen. De tijd dat PostNl 24 uurs bezorggarantie gaf, ligt alweer langs achter ons. Maandag en zaterdag zijn geen bezorgdagen mee en ieder jaar meer betalen voor minder service. Maar laat u niet ontmoedigen door deze licht negatieve constatering. 92% Van al uw bestellingen komt gewoon op tijd.
• Pakketpost voor als u zekerheid wil over het leveringsmoment. De track & trace houdt u op de hoogte over dit tijdstip. Meestal is de bezorgtijd de volgende dag, soms kan het een dagje later worden. Als u een huisadres opgeeft, kunnen pakketten die op vrijdag verstuurd worden, vaak ook op zaterdag bezorgd worden.
• Brievenbuspakket is een beetje vreemde eend in de bijt. De track & trace is namelijk beperkt aangezien het enige wat zichtbaar is, is dat het pakket verzonden of aangekomen is, het tijdstip van bezorgen is verder onbekend. Dit komt omdat deze pakketten met de reguliere post meegaan.
• Spoedservice: voor als u het echt de volgende dag nodig heeft. U kunt hier kiezen voor bezorging voor 10.00u of 12.00u., elk met zijn eigen prijskaartje. Bezorging op zaterdag is niet mogelijk bij deze service.

Wat ik niet doe
Verzenden met andere bedrijven zoals DHL en DPD, aangezien het tijdstip van aanleveren bij deze agentschappen ver voor 17.00 uur ligt en niet altijd vast staat.
Informeren bij de klantenservice van PostNl over (nog) niet bezorgde pakketten, aangezien de medewerkers niet meer kunnen vertellen dat wat er op het track & trace informatiescherm staat. Informatie opvragen over enveloppen die met de reguliere post meegaan is echt ondoenlijk. De klantenservice gaat dan naar website verwijzen waar ze een score bijhouden hoeveel procent van de enveloppen op tijd worden bezorgd. Wel even een triest weetje: de 8% die niet op tijd wordt bezorgd, is toch al te laat, dus nog een of twee dagen later maakt niks meer uit voor deze score.

Tot zover een overzicht van de mogelijkheden. Wilt u er meer zekerheid over de levering heeft u nog twee opties: zelf ophalen voor als u nog minder vertrouwen heeft in PostNl dan ik. Of een ruimere productieplanning maken. Maar dat is in een ideale wereld.

Het leuke van dit vak is, is dat er altijd wel iets nieuws te leren is. Vaak omdat je klanten vragen of er iets mogelijk is of, ietsje erger, er is iets fout gegaan. Zo ook bij klant X, waar ik een set films had geleverd. Een nieuwe klant, altijd spannend, want een nieuwe klanten staan gelijk aan (aanloop)problemen. Ze hebben allemaal zo hun eigen wensen en ideeën hoe ze hun films willen hebben, een beetje wennen aan elkaar dus. En jawel, met een paar dagen werd ik gebeld met de mededeling dat de films niet helemaal conform de specificaties waren en dat de overvul niet klopte.
Van tevoren had ik wel telefonisch overleg hierover, maar miscommunicatie ligt al gauw op de loer. En een overvul in punten is niet hetzelfde als overvul in mm., waarvan akte. Dus na een nieuw bestand met de juiste overvul en een set films, waren de problemen tot tevredenheid opgelost.
Nu kon ik mij herinneren dat mijn Raster Image Processor daar een stukje software voor heeft, zodat dat kunstje automatisch kan worden uitgevoerd. Dus de handleiding opgezocht en wat testen uitgevoerd met uitstekende resultaten. Wat ik op de preview zag, zou ik nooit zelf voor elkaar kunnen krijgen in zo’n korte tijd.
Nu niet allemaal te enthousiast worden, trapping is ingewikkelde materie en bedoeld voor vakidioten. Elke drukpers, te bedrukken materiaal en bestand heeft zo z’n eigen specificaties en het aantal instelmogelijkheden van de software is aanzienlijk. Dus overleg, specificeer, controleer, meet en test desnoods, voordat je aan trapping begint. Miscommunicatie wordt anders misregistratie. Aanvullende informatie staat op de webpagina filminfo onder de tab "Trapping", maar neem contact met mij op indien er trapping nodig is.

Even een korte uitleg: overvul, ook wel trapping genoemd, is het breder maken van bepaalde beeldelementen om misregistratie bij het drukken van meerdere kleuren te voorkomen. Misregistratie is het verschijnen van een witte (papier)opening tussen de drukkleuren, waar deze eigenlijk tegen elkaar aan gedrukt hadden moeten worden.

Beste zeefdrukkers,
Hoe gaat het met jullie? Mentaal nog een beetje gezond? Ik vraag het mij oprecht af. Met mij gaat het namelijk niet zo goed en dat is jullie schuld.
Tot voor kort was ik heel gelukkig, ik belichtte mijn filmpjes voor zeefdruk. Meestal in 1 of 2 kleuren, voornamelijk volvlakken. Af en toe een halfoonraster in 1 kleur. Niks bijzonders, ik was een blij en tevreden mens.

Tot op een vrijdagmiddag de telefoon overging. Het was een mogelijke opdrachtgever voor full-colour films voor zeefdruk. Daar had ik niet zoveel ervaring mee, maar hoe moeilijk kan het zijn? Op internet is vast wel wat meer informatie te vinden.
Na telefonisch overleg levert de klant op maandag een RGB-tiff aan, uiteraard met fel groene en oranje tinten die in CMYK niet haalbaar zijn. Dit netjes verteld aan de klant, die bleek gelukkig op de hoogte te zijn met kleurmanagement, dus de eerste hobbel moeiteloos genomen. Vervolgens ben ik mij gaan verdiepen in de zeefdrukmaterie en hoe daarvoor een goede kleurscheiding te maken. Daarmee kwam ik op een hellend vlak terecht en afloop van mijn zoektocht was ik rijp voor het dolhuis. Hieronder mijn verslag in de duistere (onder)wereld die Zeefdruk heet.

Kleurprofielen, altijd een goed startpunt voor offsetdruk, maar helaas niet aanwezig voor zeefdruk. Jawel ISOcoated_v2_300_eci.icc wordt aangeraden, terwijl mijn klant op uncoated gaat drukken. Als offsetdrukker heb ik de keuze uit tientallen profielen, die om de zoveel jaar worden geüpdatet. Voor zeefdruk niks. Er schijnt er eentje in ontwikkeling te zijn, al een jaartje of acht. Google, ons alwetende orakel, bleef angstvallig stil of stuurde mij met niet relevante linkjes verder het zeefdruk-doolhof in.
De zeefdruknorm ”ISO 12647-5”, gaf bij onze oosterburen van het Fogra Forschungsinstitut als zoekresultaat ”Leider wurde kein Suchtreffer gefunden”. Tot zover de Deutsche Grundlichkeit. Dit had een waarschuwing moeten zijn, als de Duitsers het al niet weten…
Dan de klant maar eens gevraagd welke inkt en zeeffijnheid hij ging gebruiken. Misschien dat via zeefdruk-leveranciers informatie te krijgen was. Bekende leverancier gebeld ”goeie vraag, ik heb eigenlijk geen idee”, was het ontnuchterende en eerlijke antwoord. Diverse sites van inktleveranciers bezocht, vragen gesteld via zo’n webformulier en daarna absolute stilte. Of de vraag was te moeilijk of het webformulier wordt niet gelezen, ik vermoed beide.
Heel veel filmpjes op YouTube gekeken van T-shirtdrukkers die gazen gebruiken waar je met een Boeing 747 doorheen kan vliegen. Geen wonder dat je dan niks aan kleurprofielen hebt.
YouTubers die onbekommerd in Photoshop RGB-afbeeldingen omzetten naar CMYK met de instelling die Adobe photoshop standaard heeft ingesteld. En ik maar denken dat kleurmanagment een serieus vak was.
Rasterpunten zijn ook een dingetje. Mijn idee was dat een ronde rasterpunt de standaard was. Blijkt dat er ook hele volksstammen zijn die zweren bij een elliptische rasterpunt. Oké, eerlijke en duidelijke informatie, toch nog wat bijgeleerd. Wel even rekening houden dat je rasterhoeken wat anders worden.
Welke waarde in lijnen per cm of inch geef je het raster mee? Ook een bron van ergernis en vermaak. Heel veel waarden worden doorgegeven zonder die eenheid erbij te vermelden. Of zonder te vermelden welk gaas er wordt gebruikt. Ja het is T80… 80 wat? Of zoiets als Dpi en Lpi, dat is toch hetzelfde?
Blijkt dat je de fijnheid van je gaas moet delen door factor 4 of 5 voor de juiste lpcm of lpi-waarde. Factor 2,5 of 3,75 mogen ook gebruikt worden, dat het maximale verschil dan 200% is, is een te verwaarlozen detail. Waarden hoger dan 65 lpi schijnen geen zin te hebben. Waarom heb ik dan klanten die met 80 lpi prima kunnen werken? Iemand…?
Dan kom je bij de volgende hindernis, onder welke hoek zet je de CMYK kleuren? Enfin na veel lezen kom je daar wel uit. De meest sprekende kleur op 45° of 135°, afhankelijke van wat voor soort rasterpunt je gebruikt en geel altijd op 0°. De rest maakt niet zoveel uit. Nou… niet helemaal, als je 7,5° bij elke kleur optelt, schijnt dat ook goed te werken. Waarom? Niemand die het weet.
Nylon, polyester of metalen gazen met verschillende fijnheden en onder diverse hoeken opgespannen, draaddiktes, houten, kunststof of metalen lijsten, rakels met verschillende hardheden en van materiaalsoorten, allerlei materialen met verschillende structuren die bedrukt kunnen worden met diverse gradaties van inktabsorptie, machinaal of handmatig zeefdrukken, afsprong van de zeef, verschillende inktsoorten, kleurvolgorde van drukken, kijkafstand, zelf rasteren in Photoshop, toonreeksen, toonovergangen, maximale inktdekking, inktdensiteit, under color removal, correctiecurves, grijsbalans, zeefspanning en zelfs discussies of je de zeefdrukrakel, moet duwen of trekken en onder welke hoek dat dan zou moeten. Om nog een beetje emotioneel stabiel te blijven, heb ik mij daar maar niet in verdiept.

Als er een hel bestaat dan moeten de zeefdrukkers daar een aparte afdeling hebben (8e cirkel, ring 8), waar ze elkaar bestoken met obscure zeefdruk-recepturen voor de perfecte afdruk.
En ik… ik heb er even een kijkje mogen nemen.

Tja, na afgelopen jaar toch maar goede voornemens gemaakt en iets meer schrijven op dit blog. Of iemand het leest, waarschijnlijk niet, maar het is therapeutisch, en ik doe het omdat ik het leuk vindt. Lekker even thuis werken (dankzij internet), hond op schoot, koffie onder handbereik, wie doet me wat.
2020 dus, nieuw decennium voor de deur. De afgelopen 2 jaar keihard gewerkt, lange dagen, lange weken. Nu even de focus op andere zaken. Weer gezond bezig zijn en op de fiets naar het werk, lange wandeltochten met de hond maken, fotograferen, zenmeditatie weer oppakken, lezen, schaken, nieuwe mensen leren kennen, nieuw dingen leren, aandacht voor mijn gezin, familie en vrienden. Allemaal zaken die het leven leuker en zinvol maken. Dus mocht u niet zoveel meer lezen op dit blog, tja, dan weet u waar dat aan ligt…